بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟

یک/ چه می شکفت؛ ایمان به عشق روی قلب من                        بهار                               بهار که از آن سوی سوختن زمستانی ات!                                                که قلبم دیگر یخ نیست! نخواهم گفت: نامش را                                   که هم تو و هم من ؛ شادزی! که زبانم بسته از یخ زمستان است!!! دو/ باورت نمی شد غم از پارسال من؛ شعر روی دفتر نقش ها بسته باشد می آمدی و می رفتی و دررا نمی بستی که مبادا سوز زمستانی ات یک لحظه مرا ترک کرده باشد!!! سه/        می خواهند که مرا ببرند؛ نواها ؛ صداها؛ آواها...                                                  بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟...

یک/درمیان کوچه های شاد بهاری                                         دلم نمی آید ...                                                                     درخانه غم؛ این پاو آن پا می کنم                                                                   نمی روم!                                                   مگر نسیم ؛ یاباران             &nbs بی شمس رخ تو...!دیگر دلی مانده مرا؟...